Swaziland is één van de kleinste landjes van Afrika én één van de laatste drie Afrikaanse monarchieën. Reden genoeg om onze neus er eens binnen te steken!
Ons avontuur in Swaziland begon met een zeer vlotte grensovergang, een goed begin dus alvast. Hoewel Lonely Planet ons een fantastisch wegennet had beloofd, reden we het land van de Swazi’s binnen over een weg die “4x4 voor gevorderden” kon gelabeld worden en met putten en kloven waarin een olifant zou kunnen verdwijnen. Voor Katie is (fingers crossed) geen watertje te diep den dus toch vlot op onze eerste bestemming geraakt: Malolotja Nature Reserve!
Bedoeling was dat we in Malolotja een paar dagen gingen trekken maar de sterren (en die waren er overvloedig!) hebben er anders over beslist. De eerste ochtend was het zo ’n dichte mist dat we geen 100 m ver zagen, routes waren nauwelijks aangegeven (“je kan dat altijd vragen aan andere wandelaars... maar oh ja, de laatsten zijn vorig weekend uit het gebied vertrokken!”), en in de walkie-talkie radio die we meekregen aan de receptie was ons vertrouwen niet al te groot. Daarbovenop was ik ’s ochtends opgestaan met veel last van mijn rug en linkerbeen en wou ik het lot niet al te veel tarten door overbelasting. Plannen over een andere boeg gegooid dus en de regio bezocht vanuit het main camp, waar we zo ongeveer alleen in het koninkrijk leken te zijn. Heerlijk rustig en vergezeld door de Tsessebes (antilopen).
Na die paar dagen in de natuur zijn we verder door Swaziland gereden om ons een paar dagen in de Ezulwini Valley te nestelen. Van daaruit hebben als “big spenders” ons steentje bijgedragen aan de lokale toeristische industrie! Eerst een “cultural village” bezocht waar de lokale gids in perfecte traditionele Swazi-outfit uitlegde hoe een man ’s avonds de moeilijke keuze moet maken tussen de hut van zijn eerste, tweede, derde... of zesde vrouw. Geen gemakkelijke opdracht ;) Na de gidsing wachtte er een knap spektakel van zang en dans door 20 jonge mannen en vrouwen. Enz oals het volwaardige toeristen betaamd hebben ook wij onze benen mee in de lucht gezwierd... Grappige ervaring, toch licht genant ;)!
Swaziland is één van de weinige landen die naast de witte neushoorn ook nog zwarte neushoorns heeft rondlopen en dus vonden we het een uitdaging om er zo eentje te kunnen spotten. (die ‘witte’ neushoorn is een slechte vertaling. Oorspronkelijk komt dat van ‘wyd’, omdat de witte neushoorn een brede platte mond heeft, en de ‘zwarte’ neushoorn een meer hoekige mond.) Met ons fototoestel en verrekijker in de aanslag trokken we het Mkhaya Game Reserve binnen.. deze keer niet op een self-drive tour, maar in Land Rover Defender en dat maakte de dag voor Wim op voorhand al geslaagd. Al heeft het feit dat we effectief een Black Rhino gezien hebben er ongetwijfeld ook voor iets toe bijgedragen!
Tussen al die cultuur en natuur door, toch ook nog tijd voor sport gemaakt, met White Water Rafting op de Usutu River. Per twee in een bootje, en het mag gezegd, we hebben dat pakken beter gedaan dan de 5 Indische mannen die ons vergezelden. Waar zij één voor één overkop gingen in de rapid, bleven wij als een top-team overeind, met complimenten van de gids! In de namiddag ging Wim door een onoplettendheid alsnog overboord, gelukkig (voor hem) zijn daar geen foto’s van...
Onze trip door Swaziland hebben we afgerond met een passend eerbetoon aan het Memorialpark van de voormalige King Sobhuza II van Swaziland en een tour in het Hlane NP waar we hippo’s, rhino’s en een leeuw hebben gespot!
In Swaziland is de Koning ongeveer heilig, komt het parlement samen in traditionele klederdracht en staan de verkeersregels uitgelegd in de lokale krant... het was een ervaring! Ondertussen zijn we alweer terug in Zuid-Afrika, waar we na Hluhluwe-Imfolozi ook net de Elephant Coast (met St. Lucia en zijn Wetland NP) hebben kunnen bewonderen. Nu net aangekomen in Durban... waar de nationale pla Indische curry’s zijn en de Aziatische invloed glorieuzer is dan eender waar in Zuidelijk Afrika!
Het gaat ons goed...!
Dikke zoen aan allen!
