maandag 23 juli 2012

Out Of Africa


Bijna 11 maanden waren we in Afrika. We hebben gereisd, gewerkt & gewwoofft. We hebben gelift, op minibusjes gezeten, een auto gekocht en die later weer verkocht. We hebben momenten gekend van miserie en momenten gekend van diep geluk. We hebben dieren gezien, zandduinen, oceanen, meren & rivieren.

We kregen al enkele keren de voorspelbare vraag: wat was nu het beste? Wat zou je iemand aanraden?
Da’s moeilijk te zeggen. We hebben 10 landen gezien, en elk land heeft iets verschillend te bieden. Malawi is erg compact (naar Afrikaanse normen) en de mensen zijn er erg vriendelijk. Mozambique heeft z’n prachtige kustlijn en z’n corrupte flikken. Zuid-Afrika heeft een rijke politieke geschiedenis, en de best toegankelijke wildparken. Swaziland heeft z’n geschifte koning & Lesotho heeft geen wegen. Namibia is dan weer beroemd om z’n zandduinen en de Himba volkeren. Botswana heeft de Okavango Delta en de grootste zoutmeren van het continent. Zambia & Zimbabwe liggen broederlijk naast elkaar, met de Victoria Falls tussen hen in. En Tanzania heeft De Grote Trek & Zanzibar. Voor ieder wat wils dus.
We hebben wel lijstjes gemaakt (top 10, beste campingplaatsen, beste wildparken, meest corrupte politie, ...), maar die gaan we hier zomaar niet neerpennen. Want alles wat we gezien en gedaan hebben heeft z’n waarde, het hangt er maar vanaf wat je wil.

Maar na een jaar in Afrika zijn wij ook niet meer gevoelloos voor corruptie: betaal ons een pintje en we vertellen je onze favorieten!

  
The African Story
Afrika is niet enkel het continent dat beroemd is voor zijn wildparken. Het is helaas ook het continent met een belabberde economie & politiek, én het enige continent waar tientallen jaren van donorgeld, NGO’s en goede bedoelingen niets of weinig hebben uitgehaald.
We vertrokken niet naar Afrika enkel en alleen om te reizen. We wilden ook een beetje de wereld redden. We hebben talloze projecten gezien: grote & kleine, goeie & slechte. We kunnen moeilijk ontkennen dat we ontgoocheld zijn op dit vlak. Veel projecten starten vanuit goede bedoelingen, maar zijn amper of niet doordacht. Weinig projecten maken gebruik van de plaatselijke knowhow en mankracht om projecten te realiseren, of stoten op fatalisme & ‘je m’en foutisme’ bij de lokale bevolking. Veel goede doelen steken een hoop geld in een mooie blinkende Land Rover en een mooi bureel, waarna een hoop geld blijft kleven aan de handen van politici.  Zo blijven er niet veel middelen over om een wezenlijk verschil te maken.
We hebben heel wat gelezen over de politieke geschiedenis van Afrika, ook over de zin of onzin van internationale hulp. We hebben zelf verschillende projecten gezien die goed bedoeld waren, maar nergens toe leiden. Op dat vlak was het een ontnuchterende ervaring. We komen een pak realistischer terug naar huis.
Een toepasselijke quote van Paul Theroux: “Wonderful people, terrible government. The African story.”
Gelukkig mochten we ook enkele goede projecten ontdekken: Music Crossroads, het South African National Youth Orchestra & de Tujatane school zijn voorbeelden van hoe het wél kan!


Stanley & Livingstone achterna
Onze reis was ook een ontdekkingsreis. We hebben niet enkel voor ons ongekende plaatsen ‘ontdekt’, we hebben ook onszelf beter leren kennen. 10 maanden waren Evy & ik 24/7 bij elkaar. Alles deden we samen, of toch bijna. Als je continu bij elkaar bent, leer je snel elkaars kleine en grote kantjes kennen. We hebben voor tal van uitdagingen gestaan en we zijn er elke keer samen doorgekomen. Het klinkt misschien wat té gemakkelijk, maar ik vind dat het fantastisch is gegaan. Die paar keer dat we kibbelden was het omdat één van ons zijn/haar geduld op was met het wachten op een minibus, of omdat de één gefrustreerd was omwille van het zoveelste van-het-kastje-naar-de-muur-gestuurd-worden-en-terug.

Evy is m’n ideale reismaatje gebleken. En waar ik erg genoten heb van m’n “onafhankelijkheid” tijdens m’n reis door Australië, kan ik me niet voorstellen dat ik met iemand anders deze reis had kunnen maken.


En nu?
Nu keren we terug naar huis. Antwerpen, België. Een beetje zoals het cliché: financieel arm, maar ontzettend rijk aan ervaringen. We keren naar Antwerpen zonder vaste woonplaats, allebei werkloos. Dus thuis begint een nieuw avontuur: op zoek gaan naar een gezellig stekje voor ons twee, de eindeloze zoektocht naar een boeiende job.
Maar nog veel belangrijker, ervoor zorgen dat Evy & ik een topteam blijven!

Tot gauw!
Wim 

P.S.: Als aflsuiter vonden we nog een leuke tekst op een wijnfles:

Be passionate,
Love,
Dream big,
Be spontaneous,
Celebrate,
Change the world or go home!

vrijdag 29 juni 2012

Onze laatste weken met z'n tweetjes

Na onze maand vrijwilligerswerk in Zambia, begon de tijd écht te korten (naar ons gevoel). We vertrokken begin juni uit Zambia en wilden rond half juni in Johannesburg zijn, om voldoende tijd te hebben om Katie te verkopen.
Tijdens onze trip door Zimbabwe merkten we dat we moe waren. Niet omdat we slecht slapen ofzo, maar gewoon moe van het reizen. En het mag ongeloofelijk rotverwend klinken, maar na maanden van onderweg zijn, nieuwe ervaringen opdoen, andere culturen ontdekken, tentje uit- & weer inpakken, zijn we toch een beetje moe.

Daarom zagen we die twee-drie weken in Johannesburg wel zitten: We hadden er in november al 3 weken gespendeerd, en dus was terug naar Johannesburg gaan een beetje “thuiskomen”. We hebben hier de voorbije twee weken héél veel tijd gehad om koffietjes te gaan drinken (yummie!), boeken te lezen, foto’s te sorteren & selecteren, zenuwachtig te worden over onze zoektocht naar een appartement & een (leuke) job, een beetje te zwemmen, maar vooral ook een beetje bekomen.

We hebben ook gecouchsurft (als dat een werkwoord kan zijn: www.couchsurfing.org). Het eerste weekend viel dat wat tegen, maar vorig weekend maakte dat ruimschoots goed!
We belandden bij Michael & Sheena, een koppel in hun late veertiger jaren die een beetje gek zijn. Maar dan in de goede zin van het woord! Ze werken zich te pletter, maar proberen ook te genieten van het leven: ze zijn wijn- & muziekliefhebbers, dus dat gaf al veel stof tot gesprek! Ze namen ons ook mee op tal van uitjes met & zonder hun vrienden. Leuk!

Het klikte zo goed met hen dat we hier kunnen blijven tot zaterdag, wanneer we naar Tanzania vliegen. En het wordt nog beter! Sheena & Michael vinden Katie zó leuk, dat ze besloten hebben haar te kopen zodat hun zoon met een fatsoenlijke wagen kan leren rijden!
Dus we laten Katie achter met spijt in het hart, maar we zijn er gerust in dat haar nieuwe eigenaars goed voor haar zullen zorgen!

Na al die koffietjes, gezellige avonden, yoga-lessen en zwemsessies  zijn we stilaan uitgerust om als professionele reisleiders m’n ouders & m’n zus door Tanzania te gidsen.

Tanzania, here we come!

Evy denkt na over de toekomst.

Evy groet de dieren.

Zeg eens 'aaaaaa'

CouchSurfen = lekker eten + lekkere wijn + boeiend gezelschap

Koffie...

Wim zoekt zijn weg uit het doolhof.

donderdag 21 juni 2012

Zimbabwe, een land met veel blauw op straat!

Na onze maand vrijwilligerswerk in Livingstone, Zambia, besloten we via Zimbabwe terug naar Zuid-Afrika te reizen.
We hadden de voorbije maanden veel getwijfeld en gediscussieerd over Zimbabwe. Was Zimbabwe niet dat land waar alle ‘witten’ door Robert Mugabe weg gejaagd waren? Was Robert Mugabe niet die 89 jarige dictator die bij de vorige verkiezingen mensen bedreigd had én vermoord als ze niet voor hem zouden stemmen? Was Zimbabwe niet dat land met de ontelbare roadblocks, bemand door ontzettend corrupte politie’agenten’?
We besloten het erop te wagen, en in het slechtste geval konden we halverwege nog altijd oversteken naar Botswana om zo terug in Zuid-Afrika te raken.

We begonnen onze trip in Victoria Falls het dorp dat genaamd is naar – je raadt het nooit – de Victoria Falls! Het begon al goed met een avondje uit eten. De ober kwam naar ons en zei: “Excuse me sir, there is an elephant outside”. Euh... Excuseer?  En effectief, er stond een olifant in de straat rustig blaadjes van een boom te knabbelen!
  
Na de Vic Falls van de andere kant gezien te hebben, trokken we richting Hwange National Park, het grootste NP van Zimbabwe.
Eens in het NP zetten we onze tent op in een van de drie camps. Beetje triest wel: helemaal in verval, het leek alsof er in jaren geen volk meer was geweest, maar mét gemotiveerde en vriendelijke staff!
Na twee dagen in het park belandden we in the Ivory Lodge, waar we goedkoop & in alle luxe konden kamperen. We moesten wel nog even een speciale roadblock passeren: één met drie leeuwen!

Na Hwange National Park ging het richting Bulawayo, de tweede stad in Zimbabwe. In Bulawayo zelf was niet veel te beleven, en het was te merken dat het “niet zo goed gaat” in Zimbabwe: lege supermarkten, bankautomaten die niet werken, ... dus gingen we de dag nadien de Matopos verkennen. Het is een regio met grote ronde rotsblokken en erg fotogeniek!

Na Matopos ging het richting de grens en richting onze oude vriend: Zuid-Afrika!

De roadblocks in Zimbabwe
We hadden op voorhand onze “research” gedaan betreffende de roadblocks. We hadden reflecterende stickers, twee veiligheidsdriehoeken & een brandblusser nodig. De garagist raadde vooral de eerste twee aan, omdat een brandblusser nogal prijzig is. Wat dan als de politie vraagt om de brandblusser? “Gewoon zeggen dat ie ver weg zit”, was volgens de garagist de beste uitvlucht.
We reden 850km in Zimbabwe en werden in totaal 15 (!) keer tegengehouden voor controle. Met een glimlach, vriendelijke woorden, en een erg overtuigend “ onze brandblusser zit écht ver weg meneer”, passeerden we ze allemaal zonder problemen!

Ondertussen zijn we opnieuw in Johannesburg. We blijven hier tot eind juni. Zo hebben we tijd om onze auto te verkopen (snif) en ons mentaal voor te bereiden op de komst van mijn (Wims) ouders & zus in Tanzania! Met hen reizen we nog drie weken in Tanzania en dan is het echt gedaan.

The Smoke That Thunders!

De Vic Falls van de andere kant.

Tanken? Unleaded of Diesel?



Evy "working out"

dinsdag 5 juni 2012

The Smoke That Thunders!


Ze zijn 1700m breed, zo’n 107m diep en ze zijn genoemd naar de Britse queen: De Victoria Falls. In de lokale taal noemen deze watervallen Mosi Oa Tunya, ofwel The Smoke That Thunders, en dat is een zeer toepasselijke naam.

Wij bezochten de Falls 3 keer: in Zambia, in Zimbabwe én by night!

We bezochten de Falls kort na het einde van het regenseizoen wat maakt dat er zoveel water naar beneden stort dat er een watergordijn opgestuwd wordt waardoor je klets- maar dan ook echt kletsnat wordt!

Het absolute hoogtepunt van onze bezoeken aan de Falls was ons avondbezoek tijdens volle maan. Wanneer het volle maan is, zie je door het maanlicht ook ’s nachts een regenboog! Dit natuurfenomeen staat te boek als lunar rainbow en is echt onbeschrijfelijk-magisch-heel-mooi-en-uniek en vooral WAUW!

Verder laten we de foto’s voor zich spreken...



Poseren in Zambia

Helemaal klaar om de Smoke te trotseren!

Het regent, het regent, ...

Swimming at own risk!