In de wagen, de soundtrack van Into The Wild op de achtergrond, Evy meeneuriënd aan het stuur. We rijden door een landschap van zachtgroene heuvels met de nodige hutten & het nodige vee.
Een gevoel van gelukzaligheid overvalt me, dankbaarheid.
Na drie ongeduldige weken en een hoop frustratie is onze auto weer in orde en kunnen we weer verder. Van Durban langs de kustlijn tot in Cape Town.
We zijn ondertussen halfweg. Begin september verlieten we België, en eind juli keren we terug.
Het is al een bewogen half jaartje geweest. Eerst was er de chaos voor het vertrek, dan het project in Malawi, de politie & onze drugshandel in Mozambique, dan de diefstal en nog wat kleinere medische probleempjes tussendoor (een oogontsteking voor Evy, en een zenuwblokkade voor mezelf).
We hebben ook al een beetje heimwee gehad. Een weekendje “over en weer” lijkt soms erg leuk: op café met onze vrienden op vrijdag, een leuk feestje op zaterdag (tussendoor de was even doen) en zondag gezellig met de familie gaan eten.
Maar wat een ervaring is het al geweest! In Malawi ‘werkte’ ik een beetje in een lokaal ziekenhuis, terwijl Evy haar energie kwijt kon in een sterk muzikaal project. We kregen de unieke kans om de binnenkant van een jeugdgevangenis te zien, én we zagen onze eerste buffels.
Mozambique was dan een training voor ons geduld, met als sterke quote “you got the watch, we got the time”. Gelukkig waren er de prachtige stranden & het mooie Gurue.
Zuid-Afrika betoverde ons meteen in november. Het schrille contrast tussen straatarm en erg rijk; de geschiedenis die verdomd interessant is én de huidige hedendaagse samenleving.
In Zuid-Afrika doken we ook al menig dierenpark in, en zo zagen we alle Big Five (neushoorn, olifant, buffel, leeuw, luipaard).
Een kort maar gevuld bezoek aan Swaziland maakte onze ervaring enkel rijker.
En nu hebben we nog 5 maanden te gaan. Eerst gaan we een beetje op een boerderij werken, waarna we nog een stevig lijstje af te werken hebben: Namibia, Botswana, Zambia, Zimbabwe & Tanzania.
Het is al een erg intense ervaring geweest, met enkele tegenslagen, maar vooral met vele unieke ervaringen en herinneringen. Wanneer we zelf terug door onze foto’s bladeren (er wordt al druk gediscussieerd over welke foto’s een plaatsje verdienen in een fotoalbum) kunnen we soms moeilijk geloven wat we al gezien & gedaan hebben.
En soms zit je dan in de wagen, terwijl je gedachten wegdromen op de zachte heuvels in het landschap rondom je, en dan overvalt je een gevoel van gelukzaligheid. Omdat we toch verdomd gelukkig zijn dat we dit mogen & kunnen doen!
Tot binnen 5 maanden!
Wim
